|
|
Z notatnika kierownika szkoły zimowej ... |
|
Nie dość, że wsiedli, to w dodatku wszyscy w dobrym stylu pokonali slalom na zawodach, nikt się nie przewrócił ! Snowboarderzy z grupy pierwszej dokonywali spektakularnych ewolucji na rampie - najmłodszy z takim zaangażowaniem, że nawet nie zauważył, iż rampa się gdzieś kończy. W tym roku musiałam się poruszać na stoku z niezwykłą ostrożnością i bynajmniej nie ze względu na odpowiedzialne zadania kierownika szkoły zimowej, o nie! - za "skoszenie" mnie dawano 2000 punktów. Czy ktoś wie, dlaczego za Szafrańską było tylko 700?! Tak czy siak chętnych było sporo - jeden wyłonił się z mgły na snowboardzie, na szczęście dał się jednak przekonać, że nie warto - za co mu serdecznie dziękuję:), najbardziej obawiałam się jednak "przecinaków" z grupy pierwszej narciarskiej, którzy szczególnie ambitnie podchodzili do zadania, śmigając w zwartym szyku z prędkością światła. Kiedy my szusowaliśmy na śniegu, w ośrodku trwała ostra walka o przetrwanie. Jakaś wirusowa zaraza dziesiątkowała naszych uczniów i nauczycieli. Na front wyruszyła pani Ewa Jasiak. Obozowa plotka o jej zdolnościach do bilokacji, teleportacji oraz szczególnej wytrzymalości na brak snu przez osiem dni dotarła również do innych nauczycieli, budząc powszechną zazdrość. Prześcigali się w szybkości mierzenia temperatury, bijąc co dzien nowe rekordy, szczególne osiągnięcia w tej dziedzinie miała pani Małgosia Danielewicz-Plucińska i pan Damian Pałka - to jemu i pani Jadwidze Haglauer należą się też laury za nowatorski pomysł dystrybucji leków, zakupowanych w pobliskiej aptece w ilościach hurtowych, które potem pieczołowicie i za aptekarską dokładnością rozdzielała pani Wioletta Michałek. Pan Wojciech Pogasz wyspecjalizował się z kolei w tamowaniu krwotoków z nosa, w których celowały uczennice z klasy 2 gimnazjum. W przychodni wszyscy znali pana Macieja Zwanziga, który bywał tam niemal codziennie, zawierając coraz to nowe znajomości z lokalną społecznością. Popołudniami lekcje, ale nie codziennie. Ostatnie dwa dni spędziliśmy na konferencji "Media od kuchni" w Wyższej Szkole Biznesu w Nowym Sączu. Uczyliśmy się, jak przeprowadzać wywiady, jak przygotować wiadomości w radiu, na czym polega trudna sztuka bycia prezenterem. Nieco rozczarowało nas spotkanie z dzienikarzem TVN 24, "Polsatu", "Dziennika The Times Polska" Markiem Kasprzakiem, który w zbyt idealistyczny sposób przedstawiał nam, na czym polega misja współczesnego dziennikarza. W Nowym Sączu gościliśmy zresztą trzykrotnie - grupa wycieczkowa zwiedzała regionalne ZNTK - wszyscy byli pod duzym wrażeniem, z pewnością doczekamy się odrębnej relacji w "Ekosiku". Jak było? Ekstremalnie! Ale myślę, że nikt nie żałuje. No, może poza jedną uczennicą, klasy III, która rozchorowała się już pierwszego dnia i pomstowała na czym świat stoi, że po sześciu latach w "Ekosie" doczekała się w końcu wszystkich przywilejów należnych trzecioklasistom, a z żadnego nie może skorzystać. Cóż, życie! Foty: 1) prawie wszystko o podróży 2) na stoku... 3) życie w "Revicie" z personelem medycznym... 4) wizyta w ciężkich zakładach 5) w najlepszej szkole biznesu w Polsce 6) szczególne znaczenie Częstochwy... |
|
#1 |
dnia 16-01-2008 23:19:14
|
|
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
|
|
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.
Brak ocen. Może czas dodać swoją?
|
|
|
|