Słychać kroki na schodach,

ale to nie te.

Ręka, co kładzie rybę na talerzyk

także nie ta, co kładła.

CoÅ› siÄ™ tu nie zaczyna

w swojej zwykłej porze.

CoÅ› siÄ™ tu nie odbywa,

jak powinno.

Ktoś tutaj był i był,

a potem nagle zniknÄ…Å‚.

I uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało,

przez półki przebiegło.

Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.

Nawet złamało zakaz

i rozrzuciło papiery.

Co więcej jest do zrobienia.

Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,

niech no się pokaże.

Już on się dowie,

że tak z kotem nie można.

Będzie sie szło w jego stronę

jakby sie wcale nie chciało,

pomalutku,

na bardzo obrażonych łapach.

I żadnych skoków, pisków na początek.

Wisława Szymborska "Kot w pustym mieszkaniu"